Julian Pileski

Julian Pileski
	major piechoty
Data i miejsce urodzenia	19 listopada 1883 ; Kazimierza Wielka
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 ; Katyń
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1940
Siły zbrojne	c. k. Obrona Krajowa; Wojsko Polskie
Jednostki	2 Pułk Strzelców Podhalańskich; 6 Pułk Strzelców Podhalańskich; Korpus Kadetów Nr 1
Stanowiska	kwatermistrz pułku
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa
	Odznaczenia

Julian Pileski (ur. 19 listopada 1883 w Kazimierzy Wielkiej, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – major piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się 19 listopada 1883 jako syn Bolesława i Julii z domu Brzech.

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej. Jego oddziałem macierzystym był 32 pułku piechoty OK. 6 grudnia 1914 został mianowany podporucznikiem^[1], a w sierpniu 1916 porucznikiem rezerwy^[2].

3 kwietnia 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia porucznika ze starszeństwem z 1 sierpnia 1916, zaliczony do I Rezerwy armii z jednoczesnym powołaniem do służby czynnej na czas wojny, i przydzielony z dniem 1 listopada 1918 do 20 Pułku Piechoty^[3]. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Awansowany do stopnia kapitana, a następnie 3 maja 1922 mianowany majorem piechoty. W tym stopniu w 1922 był przydzielony do 2 pułku strzelców podhalańskich w Sanoku^[4]. Później służył w 6 pułku strzelców podhalańskich w Stryju. Odbył kurs kwatermistrzowski w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. W kwietniu 1927 został przydzielony do Korpusu Kadetów Nr 1 we Lwowie na stanowisko kwatermistrza^[5]. W 1929 został przeniesiony w stan spoczynku i równocześnie przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. W tym mieście zamieszkiwał przy ulicy Topolowej 46.

Po wybuchu II wojny światowej 1939, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów. Był przetrzymywany w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 został przetransportowany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Został pochowany na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu, gdzie jego ciało zidentyfikowano podczas ekshumacji (przy zwłokach zostały znalezione pismo Ministerstwa Spraw Wojskowych, legitymacja odznaki Korpusu Kadetów Nr 1, list, pocztówki, portfel)^[6].

Upamiętnienie

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia pułkownika^[7]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[8].

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Lista starszeństwa c. i k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1916 ↓, s. 52.
↑ Mianowania w armii. „Nowa Reforma”. Nr 419, s. 2, 21 sierpnia 1916.
↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 41 z 12 kwietnia 1919 roku, poz. 1302, 1324.
↑ Franciszek Groński. 22 Dywizja Piechoty Górskiej. 2 Pułk Strzelców Podhalańskich – Sanok. „Przemyskie Zapiski Historyczne”, s. 263, R. XIV-XV z 2003-2005. ISSN 0860-0317.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 11 kwietnia 1927 roku, s. 112.
↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 129. ISBN 83-7001-294-9.
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. [dostęp 2014-08-05].

Bibliografia

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1916. Wiedeń: 1916.
Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Katyń. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000. s. 482. [dostęp 2015-05-25].
Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 129. ISBN 83-7001-294-9.

[CITEREFLista_starszeństwa_c._i_k._Obrony_Krajowej_i_Żandarmerii191652-1] Lista starszeństwa c. i k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1916 ↓, s. 52.

[2] Mianowania w armii. „Nowa Reforma”. Nr 419, s. 2, 21 sierpnia 1916.

[3] Dz. Rozk. Wojsk. Nr 41 z 12 kwietnia 1919 roku, poz. 1302, 1324.

[4] Franciszek Groński. 22 Dywizja Piechoty Górskiej. 2 Pułk Strzelców Podhalańskich – Sanok. „Przemyskie Zapiski Historyczne”, s. 263, R. XIV-XV z 2003-2005. ISSN 0860-0317.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_12_z_11_kwietnia_1927_roku,_s._112-5] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 11 kwietnia 1927 roku, s. 112.

[6] Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 129. ISBN 83-7001-294-9.

[7] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[8] Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. [dostęp 2014-08-05].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]